Persoonlijke observaties opkweek eitjes L. laoensis

[Niels D]

Helaas is ook deze poging uitgelopen in een fiasco. Ik ben drie weken naar Italië gegaan. In deze periode zijn alle dieren die ik had (27) gestorven. Ik heb de dieren niet kunnen zien. Ze werden één keer per week verzorgd, wat in theorie voldoende moet zijn. De verzorger, mijn vader, is zeer bekwaam, dus ik weet niet wat de reden moet zijn geweest. Het doet behoorlijk zeer, aangezien ze er allemaal goed uitzagen toen ik vertrok. Het kan niet de hitte zijn geweest. Ook niet de opbouw van gas door rottend plantmateriaal, aangezien het blad wekelijks werd ververst. Er is geen sprake van zweertjes, zoals ik voorheen had ervaren. Blijft gissen. Alle juveniele Paramesotriton soorten, die hetzelfde gehouden worden, zijn juist flink gegroeid en zien er prachtig uit.

[StevenZ]

Balen Niels, er is niks meer klote dan zomaar dieren verliezen. Toen ik terug kwam van vakantie bleek ook een van m'n jongere kaiseri uit het niets flink achteruit te zijn gegaan en die heb ik uit z'n lijden moeten verlossen. Gelukkig gaat het goed met de rest van je dieren.

[Steven DC]

Jammer Niels! idd erg jammer dat je de oorzaak niet kan achterhalen. Volgende kweek thuis blijven en jezelf beloven dat je op reis gaat als de dieren kweekrijp zijn :-)

[Niels D]

Ik denk dat de vrouw dat niet goed zal vinden. Volgend jaar toch weer op vakantie.  ;)

[Niels D]

Totaal vergeten om hier te vermelden. Vorige maand was ik de schildpadden uit onze buitenvijver aan het halen. Ik had 2 exemplaren van de juveniele L.laoensis in augustus al voor dood verklaard en deze had ik op het schildpaddeneilandje gedumpt, aangezien het daar stikte van de mieren, die wel een snack konden gebruiken. Ze bewogen niet meer en zagen er ontzettend mager uit. Tevens hadden ze een glanzende gladde huid, die ook wel "the shine" wordt genoemd. Niet goed als amfibieën dit hebben, want het is meestal een voorbode voor een vroegtijdig sterven.

Nu zag ik in mijn ooghoek echter iets op het eilandje bewegen en ja hoor, het was één van de juvenielen. Na wat stenen te hebben omgedraaid aldaar trof ik ook de tweede levend aan. Ik had inmiddels juvenielen op Gersfeld gekocht, omdat ik een poging wilde doen met wat dieren die net zou oud zouden zijn als mijn dieren, indien ze het hadden overleefd. De overlevenden zijn echt veel kleiner, maar ik ben zo ontzettend blij dat ik überhaupt  zelf nog dieren heb overgehouden. Dit had ik echt nooit verwacht.

In het verleden heb ik weleens larven, waarvan ik dacht dat ze het niet meer gingen "doen", in een oude kweekbak van Gammarus gegooid, als een soort tweede kans. Dit waren uiteindelijk de larven die het beste uit de verf kwamen, omdat de bak volledig in balans was en het er nog stikte van de Gammarus.

Dit succes is echter veel meer bijzonder, want ik dacht eigenlijk dat deze dieren niet meer leefden. Buiten dat had ik al helemaal niet verwacht dat  ze zouden kunnen overleven op een dergelijk eilandje stampvol mieren en vraatzuchtige kikkers. Ze zijn momenteel nog wat magertjes en ik heb niet het idee dat ze erg snel groeien, zeker niet in vergelijking tot de Gersfeld dieren, die in de maand dat ik ze heb zichtbaar groter zijn geworden. Wel ogen ze actief en is de huid mooi droog en gegroefd. Ik vind ook ontlasting in de setups, wat altijd een goed teken is.

Ik ben gewoon zo blij dat er nog dieren over zijn van degenen die in vijverwater zijn opgekweekt. Dit betekent dat mijn juvenielen mogelijk niet door de manier van aquatiel opkweken ten dode opgeschreven waren, maar dat de oorzaak  waarschijnlijk  ligt bij de methode voor de landfase. De landmethode werkt momenteel nog steeds goed voor alle andere soorten, zoals de Paramesotriton deloustali en P.guangxiensis. De noto's die ik zo heb opgekweekt  zijn zelfs reeds aquatiel en nagenoeg volwassen. Ook de Gersfeld laoensis en de overlevenden worden weer op deze manier gehouden.

Er is echter één ding wat ik heb veranderd. Waar ik weleens wat compost op keukenpapier of in een flessendop in de setup aanbood, stop ik nu de compost in een klein plastic bakje (ter grootte van een filmrolhoudertje). Hiervan doe ik met een elastiekje de opening afsluiten met een stuk horgaas. Zo kunnen de dieren de compost niet aanraken, maar kunnen wel hieruit alle kleine wormen, springstaartjes en enchytreeën de setup bereiken. Ik had het idee dat de compost toch schadelijk kan zijn op het moment dat het in contact komt met de dieren. Ook stop ik net wat meer bladeren in de setups dan voorheen. Ik hou jullie op de hoogte.