Lissotriton vulgaris

[kevin]

Heb net een oud literatuur stukje over Lissotriton vulgaris gevonden uit de vrije vogels als iemand dit zou willen lezen kan ik het hier plaatsen als hier ook niemand problemen mee heeft.

Tekst staat paar reacties hieronder ;) Veel leesplezier

[rob]

Tuurlijk heeft daar niemand problemen mee joh! Ga voor jezelf even na of je toestemming wil vragen aan de auteur om het te plaatsen, of plaats je het gewoon?

Wat mij betreft plaats je het gewoon, maar je loopt het risico dat de auteur daar niet blij van wordt, mocht hij er achter komen..

[kevin]

Ja dat begrijp ik nouja vroeg het meer naar de forumleden toe zelf vandaar. Dan zal ik het zo even overtypen allemaal ;) En ook met duidelijke bronweergave dat is vaak al genoeg.

[kevin]

Een vis op het droge

De kleine watersalamander is een sympathieke afstammeling van oermonsters. Maar hij heeft een verkeerde naam. Hij brengt de meeste tijd van zijn leven niet in het water, maar op het land door. Toch kun je hem het makkelijkst bij water vinden. Juist in deze tijd. En bijna overal in Nederland.

Als je 370 Miljoen jaar geleden had geleefd was je getuige geweest van een geweldige gebeurtenis. Gewervelde dieren kropen uit het water aan land. Deze dieren, de amfibieen, hadden zich ontwikkeld uit een groep vissen. Die eerste landdieren waren grote kruipers. Ze leefden in uitgestrekte vochtige moerassen.
Al die sprookjesachtige monsters van toen zijn nu uitgestorven. Maar in de wereld van vandaag leven nog wel kleinere neven en nichten. Ook bij ons. Want wij hebben de kleine watersalamander.

Nu (bijna) overal te zien!
De kleine watersalamander is een diertje van hooguit 10 CM, dat leeft van watervlooien, muggenlarven en wormen. Overdag zit het verscholen onder een steen, boomwortel of graspol. Ook de hele winter. Soms zoeken deze salamanders de mensen op. Henrike uit Stadskanaal schreef aan Vrije Vogels: "Ik werk in een plantenkas. Laatst heb ik daar 2 salamanders gevonden. Ze waren zo`n 10 CM lang, donkerbruin met zwarte strepen en een feloranje streep aan de onderkant." `s nachts komen deze diertjes tevoorschijn en gaan ze op zoek naar eten. Maar ook al zijn het `landrotten` na miljoenen jaren is het voortbestaan van salamanders nog altijd gebonden aan het water. Voor de voortplanting en de ontwikkeling van ei via larve tot salamander is waterontbeerlijk. De kleine watersalamander is de meest voorkomende salamander in Nederland.Niet dat-ie dagelijks je pad kruist, maar in april is er doede kans dat je hem vindt. Ga op zoek naar ondiep, stilstaand water, niet al te groot, met niet al te veel schaduw, wel wat waterplanten. Het zou de vijver in je tuin, of de sloot achter het huis kunnen zijn. April is de paartijd en dan brengen ze een deel van de dag door in het water. Ze paren in de periode maart tot juni, maar van april tot begin mei zijn ze het meest actief. En makkelijk te bekijken; je gaat gewoon even bij het water zitten kijken.

Verleiden met parfum
De mannetjes hebben hun trouwpak aan: feloranje buik, bruine rug met glanzend witte flanken en kam loopt van de rug tot over de staart. Bij de vrouwtjes wordt alleen de buik oranjegeel en ze hebben een nauwelijks zichtbare kam.Verder zien ze eruit zoals de rest van het jaar: geelbruin met donkere strepen op de rug. De salamanderman roept niet naar de andere sexe. Dus geen luid brulkoor zoals zijn neef de kikker; nee, hij lokt met 'parfum'. Hij slaat met zijn staart en stuurt met de waterstroom een geurstof mee naar het vrouwtje van zijn keuze. Als hij de indruk krijgt dat ze geinteresseerd is, loopt hij waggelend over de bodem weg. Volgt zij hem, dan blijft hij staan tot zij met haar neus tegen zijn staartpunt tikt. Dit ritueel herhaalt zich een paar maal. Dan draait het mannetje zijn staart naar voren en zet een pakketje zaad op de bodem af. Het vrouwtje loopt over het pakketje heen en neemt het op in haar cloaca, de opening van de eileider.

Een voor een 300 eitjes invouwen
Na enkele dagen begint het vrouwtje met het afzetten van eitjes. Dat is een langdurig karwei. Ze legt de eitjes een voor een op een blad van een waterplant. Soms wel 300 eitjes. En niet alle planten komen in aanmerking, ze heeft een duidelijke voorkeur voor bladeren van penningkruid, fonteinkruid, waterpest en waterranonkel. Ze vouwt het blad met haar achterpoten om haar cloaca en legt een eitje in het omgevouwen blad. Ze wacht tot het zachte omhulsel hard is en zwemt dan pas weg. Het kan 1 tot 3 maanden duren voordat ze alle eitjes heeft afgezet. Maar dan is het ook afgelopen met de zorg.

In ongeveer 3 weken ontwikkelen de eitjes zich tot larven en komen ze uit het omhulsel. Ze lijken al wat op de volwassen dieren maar ze hebben nog geen pootjes. Wel zijn ze, voor tijdeljk, voorzien van uitwendige kieuwen; uitstulpingen die dienen voor de ademhaling. Dan komt er een spannende periode. Ze moeten groeien, maar ook zorgen dat ze niet opgegeten worden. Want stekelbaarsjes, roofkevers en zelfs andere salamanders vinden een salamanderlarve een lekker hapje.
Maar als ze het redden dan begint na 2 maanden de gedaantewisseling. De larve krijgt pootjes en de uitwendige kieuwen verdwijnen. Die veranderen in inwendige kieuwen, vergelijkbaar met de kieuwen van een vis. Het zijn inmiddels echte mini-watersalamanders, niet meer dan 4 CM groot. Nu kunnen ze het land op, op zoek naar een veilig plekje.
Tot ze na 2 jaar terugkeren naar hun geboortewater om zelf op zoek te gaan naar een partner.

Hoezo koudbloedig?
Vaak wordt gezegd dat de kleine watersalamander tot de koudbloedige dieren behoort. Het is maar hoe je het bekijkt. De lichaamstemperatuur van de kleine salamander kan oplopen tot 40 graden Celcius. Wij zouden dan doodziek in bed liggen, maar de salamander kan daar best een tijdje tegen. Evengoed kan hij afkoelen tot een paar graden boven 0.
De salamander neemt gewoon net als alle andere 'koudbloedige' dieren - de temperatuur van de omgeving aan. Met een geleerd woord heet dat pikilotherm. bij heel droge of lage temperaturen gaat zijn lichaam wel trager reageren. Daarom zoekt hij liefst die plekjes op waar de temperatuur het lekkerst is.

Belangrijker is eigenlijk dan de temperatuur is de vochtigheid van de omgeving. De salamander heeft geen veren of haren, maar een naakte huid. In een natte omgeving verliest hij minder vocht en krijgt hij dus minder snel problemen met uitdroging. Wil je de kleine watersalamander in actie zien, speur dan dus maar die vijver of sloot bij jou in de buurt af. En verbaas je dat dit leuke diertje afstamt van de woeste pioniers die 370 miljoen jaar geleden voor het eerst het land opkropen.

©Vrije Vogels

[kevin]

Hij is nu af dus voor de geinteresseerden daarbij zal ik de foto`s die erbij zaten een keer inscannen.
Vind de foto`s die erbij zaten echt schitterend ;D