Neurergus strauchii is een relatief grote salamander, met een volwassen grootte van 13-18 cm. Ze zijn makkelijk te herkennen aan hun felgele vlekken op een zwarte achtergrond. De zijkanten van de buik zijn zwart, met een oranje streep (of onderbroken streep) in het midden. Er is ook een “goudstof” kleurvariant van N. s. strauchii beschreven (zie foto hieronder). Zoals de meeste beekbewonende salamanders zijn deze dieren relatief slank.
Er zijn twee ondersoorten beschreven. De ondersoort N. s. strauchii heeft doorgaans meer en grotere gele vlekken dan N. s. barani. Hoewel het oranje buikpatroon van N. s. barani vaker wordt onderbroken door zwart, is dit geen betrouwbare manier om de twee ondersoorten te onderscheiden. Bij de metamorfose lijken de twee ondersoorten op elkaar, maar bij N. s. strauchii worden de gele vlekken groter en talrijker naarmate ze ouder worden, terwijl dat bij N. s. barani niet het geval is. Interessant genoeg volgt het aantal vlekken bij volwassen dieren in wilde populaties een west-oostgradiënt binnen hun verspreidingsgebied. N. s. strauchii in het westelijke deel van hun verspreidingsgebied (dichter bij het gebied van barani) hebben minder gele vlekken dan die in het oosten.
De nauwste genetische verwanten van N. strauchii, naast de andere soorten van het geslacht Neurergus, zijn Calotriton asper, gevolgd door soorten van het geslacht Triturus. N. strauchii deelt enkele morfologische overeenkomsten met C. asper en vertoont veel overeenkomsten in voortplantingsgedrag met Triturus soorten.
Mannen en vrouwen kunnen worden onderscheiden door de grootte en vorm van de cloaca. Buiten het broedseizoen zijn de cloaca’s van de geslachten niet duidelijk verschillend. Bij de nadering van het broedseizoen heeft het mannetje een vergrote cloaca, terwijl het vrouwtje een conische of “vulkaangebied” cloaca heeft. Mannetjes van N. s. strauchii hebben het hele jaar door blauw-witte accenten op de staart, die tijdens het broedseizoen intenser en wijdverspreider worden. Mannetjes van N. s. barani hebben ook het hele jaar door witte staartaccenten, maar deze zijn minder opvallend dan bij de nominaatondersoort.
Natuurlijke Verspreiding en Habitat
N. strauchii komt voor in versnipperde habitats in Turkije (zie kaart hieronder). N. s. barani bewoont de meest westelijke gebieden van het verspreidingsgebied. De Eufraat scheidt de twee ondersoorten.
N. strauchii leeft in bergbeken tijdens het broedseizoen (voorjaar/zomer). Deze beken worden gevoed door smeltende sneeuw, en er zijn watertemperaturen van slechts 2,5°C gemeten in het natuurlijke leefgebied van N. s. barani. Tijdens andere delen van het jaar leven ze in nabijgelegen terrestrische habitats. Deze salamanders hebben dus een relatief complexe habitat nodig, die zowel een aquatisch gebied omvat als een geschikt landelijk gebied, met onbelemmerde toegang tussen de twee zones. De beken die ze gebruiken zijn klein, meestal 0,5 tot 2 meter breed. De bodem van de beken waar ze zijn waargenomen, bestaat altijd uit stenen, steenslag en fijn zand. Waterplanten zijn meestal afwezig. De omliggende terrestrische habitat is meestal schaars bedekt met kleine vegetatie. Struiken en bomen zijn zeldzaam. Wanneer ze op het land worden gevonden, zitten de dieren in rotsachtige spleten, niet onder vegetatieve dekking.
Tijdens geologische veranderingen is het verspreidingsgebied van deze soort waarschijnlijk in de loop van de tijd kleiner geworden. De aanpassing van Neurergus aan bergstromen op grote hoogte kan hen hebben gevangen in steeds kleinere gebieden. De soort komt momenteel alleen voor op geïsoleerde locaties. Tussenliggende onbewoonbare gebieden voorkomen vrijwel zeker de vermenging van dieren tussen de verschillende locaties.
Beschermingsstatus
Alle soorten van Neurergus worden door de IUCN geclassificeerd als “kwetsbaar” en worden beschermd door het Bern-verdrag, dat door Turkije in 1984 is geratificeerd. In Europa worden ze ook beschermd door de Habitatrichtlijn, die alle soorten in hun natuurlijke habitat beschermt en tevens het verwijderen van exemplaren uit deze habitats verbiedt.
Omdat ze in marginale omstandigheden leven, zijn Neurergus salamanders zeer gevoelig voor omgevingsveranderingen. Vanwege het versnipperde karakter van hun verspreidingsgebied heeft een populatie geen kans op natuurlijke herbevolking na een lokale uitsterving. Het wordt aangenomen dat menselijke druk op de habitats en waterwegen van deze salamanders de afgelopen jaren een aanzienlijke impact heeft gehad. Afvalverwerking, het gebruik van landbouwchemicaliën en de aanleg van wegen hebben negatieve gevolgen gehad. Alle vier de soorten van Neurergus worden beschouwd als kwetsbaar voor ernstige populatieafname. N. strauchii lijkt al afwezig te zijn op sommige van zijn voormalige locaties. N. s. barani loopt een bijzonder groot risico vanwege zijn beperkte verspreidingsgebied, het kleine aantal locaties en geplande grondontwikkelingsprojecten in het gebied.
De meeste momenteel bekende exemplaren van N. strauchii in gevangenschap in Europa en de VS stammen af van exemplaren die door Europese wetenschappers zijn verzameld en naar Europa zijn gebracht. Omdat ze relatief gemakkelijk te kweken zijn, zou het kweken in gevangenschap voldoende moeten zijn om deze soort in gevangenschap te behouden. In gevangenschap gekweekte dieren worden steeds vaker beschikbaar in zowel Europa als de VS.
Huisvesting
Op het moment van schrijven is er geen universele overeenstemming over de beste manier om N. strauchii te huisvesten. Er zijn in wezen twee denkrichtingen. De eerste denkrichting is dat het het beste is om de natuurlijke jaarlijkse levenscyclus van de dieren in het wild na te bootsen. De volwassen dieren worden daarom in een terrestrische omgeving gehouden tijdens de zomer, herfst en winter, en worden in het voorjaar naar het water overgebracht om te paren. Na het paren worden de dieren teruggezet in een terrestrische opstelling. De tweede denkrichting is dat deze dieren het hele jaar door volledig aquatisch gehouden kunnen worden, op voorwaarde dat hun temperatuur koel wordt gehouden, en dat ze dan behoorlijk gezond lijken te blijven.
Een principe dat waar blijft, ongeacht de keuze voor een terrestrische of aquatische habitat, is dat zure substraten en water vermeden moeten worden. De natuurlijke wateren waar deze dieren in leven, hebben een gemeten pH-waarde van 7,0 tot 9,0 en een algemene hardheid van 1-11 dGH (zeer zacht tot zeer hard). Hun natuurlijke leefgebieden zijn rijk aan kalksteen. Hierdoor neigt het water hard te zijn, behalve tijdens perioden van zware regenval. Kalksteen wordt sterk aanbevolen voor gebruik in gevangenschap. Als het aquariumwater zacht is of een pH van minder dan 7,0 heeft, voeg dan een vorm van calciumcarbonaat toe aan het aquarium of het filter. Als kalksteen niet beschikbaar is, zijn Calci-zand, gemalen schelpen en vogelgrit allemaal vormen van calciumcarbonaat die gemakkelijk verkrijgbaar zijn in dierenwinkels. Zure materialen, zoals mos of turf, moeten volledig worden vermeden. Planten zijn meestal afwezig in hun natuurlijke habitat en lijken weinig invloed te hebben op het gedrag van de dieren in gevangenschap. Een habitat met veel stenen en spleten bootst hun natuurlijke omgeving het beste na en wordt sterk aanbevolen. In tegenstelling tot de meeste salamanders lijken deze dieren de voorkeur te geven aan het verblijven tussen stenen in plaats van tussen planten.
Buiten het voortplantingsseizoen worden wilde N. strauchii onder stenen gevonden. Geschikte terrestrische huisvesting voor N. strauchii bestaat uit een licht vochtig substraat van aarde of een mengsel van aarde met schors of kokosvezel. Er moeten voldoende schuilplaatsen worden geboden. Deze schuilplaatsen kunnen bestaan uit kurkschors, gestapelde stenen of bakstenen. Takken en bladerrijke vegetatie kunnen worden toegevoegd, maar mogen niet de enige vorm van schuilplaats zijn. Er moet een waterbak worden geplaatst, en de meeste dieren, zelfs juvenielen, zullen af en toe het water ingaan, vooral als er voedsel wordt aangeboden. Zorg ervoor dat er goede ventilatie is. Hoewel ze geen hoge luchtvochtigheid of besproeiing van de bak nodig hebben, mag het substraat niet uitdrogen; zoals bij alle salamanders zullen ze sterven als het substraat uitdroogt.
Geschikte aquatische huisvesting voor N. strauchii bestaat uit een voldoende groot aquarium met gestapelde stenen. Bijvoorbeeld, vier volwassen dieren hebben minimaal een aquarium nodig van 60 x 30 cm, bij voorkeur groter. Hoewel de dieren niet schuw zijn, stellen ze het op prijs om rotsachtige spleten te hebben om zich in te verstoppen. Het gebruikte filter moet in een deel van de bak een stroming creëren. Deze dieren zijn totaal niet bang voor waterstromen en raken er niet gestrest van. Het waterniveau kan redelijk diep zijn, tussen de 15 en 30 cm. Idealiter wordt er een lichtcyclus aangeboden die de natuur nabootst, met langere dagen in de zomer en kortere dagen in de winter; echter is het niet bekend of dit enige invloed heeft op het succes van de voortplanting.
In hun natuurlijke habitat moeten N. strauchii bestand zijn tegen hoge temperaturen. Het lijkt er echter op dat ze beter bestand zijn tegen temperatuurschommelingen wanneer ze terrestrisch worden gehouden. De watertemperaturen waarin deze dieren in het wild zijn aangetroffen, varieerden van 10,9 tot 17,2°C. Als ze in de zomer aquatisch worden gehouden, kunnen temperaturen boven ongeveer 25°C dodelijk zijn. Aquatische huisvesting in de zomer kan ook gepaard gaan met gewichtsverlies, omdat salamanders een hoger metabolisme hebben in het water. Als er geen kelder of betrouwbaar koelsysteem beschikbaar is, moeten de dieren bij het begin van warm weer naar een terrestrische habitat worden overgebracht. Houd er rekening mee dat elk airconditioningsysteem kan uitvallen, en dit gebeurt onvermijdelijk tijdens het heetste weer.
Voeding
In het wild hebben N. strauchii een omgeving nodig die rijk is aan ongewervelden. In gevangenschap eten N. strauchii veelvoorkomende voeding voor salamanders in gevangenschap. Ze doen het goed op een basisdieet van regenwormen en lijken bijzonder dol te zijn op krekels. Zelfs aquatische N. strauchii nemen enthousiast een krekel aan die voor hen onder water wordt gehouden. Larvale en juveniele dieren doen het goed met insectenlarven van geschikte grootte, Daphnia, regenwormen, zwarte wormen, witte wormen en krekels.
Wanneer ze terrestrisch worden gehouden, zijn N. strauchii wat schuchter, maar ze kunnen gewend raken aan het uit de hand voeren. Bijna alle N. strauchii, zelfs juvenielen, zijn bereid een ondiepe voerbak in te gaan om te eten, dus het is mogelijk om de terrestrische dieren typisch “aquatisch” voedsel te geven, zoals levende zwarte wormen en gehakte regenwormen. Krekels (aangevuld met een geschikt vitamine/mineraalpoeder), vliegenlarven en kleine wasmotlarven worden ook geaccepteerd. Wanneer ze aquatisch worden gehouden, worden N. strauchii erg brutaal; het is gemakkelijk om ze aan het uit de hand voeren te laten wennen, en zo kan ook goed worden gecontroleerd hoeveel ze eten.
N. strauchii hebben een duidelijke limiet aan de hoeveelheid voedsel die ze bij één maaltijd accepteren, waarschijnlijk door hun slanke bouw. De verzorger leert al snel hoeveel voedsel de dieren per keer eten. In warm weer nemen deze salamanders niet significant meer voedsel op per maaltijd, en het kan daarom nodig zijn om de frequentie van het voeren te variëren in plaats van de hoeveelheid. Daarnaast moeten de dieren veel vaker eten wanneer ze aquatisch worden gehouden dan wanneer ze terrestrisch worden gehouden. De frequentie van voeren kan variëren van dagelijks tot elke 6 dagen, afhankelijk van de leeftijd van de dieren, de vorm van huisvesting en de temperatuur.
Voortplanting
Er zijn twee methoden die succesvol zijn gebleken bij het kweken van deze soort. Methode 1: de volwassen dieren worden het hele jaar aquatisch gehouden bij een gematigde temperatuur (16-20°C), waarbij het aquarium in de winter naar een koude plek wordt verplaatst (4-12°C) om de voortplanting te stimuleren. Methode 2: de volwassen dieren worden terrestrisch gehouden tijdens de zomer, herfst en winter, waarbij de temperatuur in de winterperiode vergelijkbaar koud blijft. Vervolgens worden de dieren in het vroege voorjaar abrupt naar een aquatische opstelling verplaatst. Bij beide methoden lijken de cruciale factoren voor voortplanting een “afkoelingsperiode” van enkele weken of maanden, gevolgd door een “eilegperiode” met geleidelijk toenemende temperaturen bij het begin van de lente. Het leggen van eieren vindt consequent plaats bij 12-16°C. Een langere periode binnen dit temperatuurbereik kan een langere eilegperiode stimuleren.
Houd er rekening mee dat de afkoelingsperiode geen winterslaap is. Tijdens deze tijd blijven de dieren volledig actief. Hoewel ze minder eten, blijven ze eetlust houden en moeten ze gevoerd worden om de energievoorraden aan te vullen die nodig zijn voor de eiproductie. Als ze af en toe weigeren te eten, voer dan minder vaak. In het wild is waargenomen dat de voortplantingsactiviteit plaatsvindt in april en mei. Afhankelijk van de temperatuur en de geboden habitat kan de eileg in gevangenschap al in februari beginnen.
Het basisgedrag tijdens de paring van N. strauchii lijkt bijna identiek aan dat van Triturus-salamanders. Dit wordt als bijzonder beschouwd, omdat deze vorm van hofmakerij typisch is voor vijverbewonende salamanders, maar ongebruikelijk voor beekbewonende soorten. Het mannetje beweegt zijn staart golvend richting het vrouwtje. Hij zet een spermatofore af, die het vrouwtje met haar cloaca opneemt. De bevruchting is inwendig. Hoewel de dieren wat teruggetrokken zijn en hun paring plaatsvindt in hun rotsachtige schuilplaatsen, kan het ritueel worden waargenomen tijdens zowel de “afkoelingsperiode” (als ze aquatisch zijn) als de “eilegperiode”.
In het wild worden de eieren gevonden aan de onderkant van stenen, en soms ook op boomtakken waar ze worden blootgesteld aan zonlicht. In gevangenschap worden de meeste eieren aan de onderkant van stenen gelegd, maar sommige worden afgezet op andere diverse plekken, waaronder de zijkanten van het aquarium, de bodem van het aquarium en zelfs de binnenkant van potten. Eieren worden afzonderlijk of in kleine groepjes gelegd. Om de eieren aan de onderkant van stenen te hechten, ligt het vrouwtje op haar rug, vaak ingeklemd tussen stenen. Vrouwtjes zullen gedurende 2 maanden of langer eieren blijven leggen als ze op de juiste eilegtemperatuur worden gehouden. Ondanks hun slanke bouw is bekend dat een volgroeid vrouwtje meer dan 200 eieren kan produceren in één seizoen.
Het is momenteel onbekend of de man-vrouw verhouding invloed heeft op het succes van de voortplanting. Verschillende kwekers hebben echter gemeld dat een verhouding van 1:1 of 1:2 het beste resultaat oplevert. Sommige volwassen dieren eten hun eigen eieren.
Verzorging van eieren, larven en juvenielen
De eieren van N. strauchii zijn behoorlijk robuust. De eieren worden met een dikke gelei aan rotsen en andere harde oppervlakken gehecht. Het is eenvoudig om de eieren los te schrapen met een recht mesje; de gelei beschermt de eieren tegen beschadiging. Totdat ze uitkomen, kunnen de eieren (1) blijven zitten op de rotsen waar ze zijn gelegd en worden gehouden in een diepe bak met beluchting, of (2) ze kunnen worden verwijderd en bewaard in een ondiepe bak zonder beluchting. Als ze worden verwijderd, is het verstandig om de eieren elke 2-3 dagen naar een schoon waterreservoir over te brengen om de groei van bacteriën of schimmels aan de binnenkant van de bak te voorkomen. Als de eieren aan de binnenkant van de bak blijven kleven, kunnen ze voorzichtig worden losgeschraapt. Temperaturen van 15-21°C zijn geschikt voor het uitbroeden van de eieren en het houden van de larven. Het duurt ongeveer 3-4 weken voordat de eieren uitkomen.
Larven van N. strauchii kunnen op dezelfde manier worden grootgebracht als die van andere soorten salamanders. Ze accepteren dezelfde soorten microvoedsel als andere larven. Bij het uitkomen zijn ze relatief groot (veel groter dan de larven van Triturus) en kunnen ze gemakkelijk Daphnia pulex, witte wormen of gehakte zwarte wormen eten. Ze raken niet gestrest door frequente waterverversingen. Het is belangrijk dat de pH van het water 6,8 of hoger is. Net als andere beeksoorten hebben Neurergus-larven relatief lage staarten, lage rugvinnen en kleine kieuwen. Hoewel ze niet geïntimideerd raken door een waterstroom in hun bak, is een filter niet strikt noodzakelijk. Ze doen het goed in gevangenschap met alleen een sterke luchtsteen voor zuurstof en waterbeweging. Als schuilplaats zijn kiezels en rotsen de meest natuurlijke keuzes, maar planten zoals Javamos kunnen ook worden gebruikt.
N. strauchii bereikt de metamorfose ongeveer 3-5 maanden na het uitkomen. Tijdens de metamorfose ontwikkelen de juvenielen de kenmerkende gele op zwarte kleuring. Ze zullen ook waarschijnlijk hun kieuwen verliezen en het water verlaten om op het land te leven. Het is belangrijk om voldoende gemakkelijke toegang tot rotsen boven het water te bieden. Als de verzorger het hele jaar door een koele temperatuur kan handhaven, kunnen de juvenielen aquatisch worden gehouden in een aquarium met veel gestapelde rotsen. In sommige gevallen, als de larven koel worden gehouden, kunnen ze hun kieuwen behouden, zelfs na de kleurverandering die de metamorfose signaleert. In het wild is een vergelijkbaar fenomeen waargenomen – sommige juvenielen overwinteren en worden nog steeds in het water gevonden (met kieuwen) in hun tweede jaar. Als de zomer heet zal zijn (boven 23°C), is het het beste om volledig gemetamorfoseerde juvenielen naar een terrarium te verplaatsen, opgezet zoals hierboven beschreven voor de volwassen dieren. Net als de volwassenen, hebben de juvenielen meer kans om terrestrisch te blijven bij hogere temperaturen. Juvenielen bereiken de geslachtsrijpheid op een leeftijd van 2 tot 4 jaar.
Aanvullende informatie
Onderstaand is aanvullende informatie uit: “Conservation biology, husbandry, and captive breeding of the endemic Anatolia newt, Neurergus strauchii Steindachner”
Voortplanting en Eierafzetting
- Ideale Voortplantingstemperaturen: Het beste temperatuurgebied voor succesvolle eierproductie ligt rond de 14,5°C. De meeste eieren worden gelegd bij watertemperaturen tussen 15-19°C, maar hebben de hoogste overlevingskans bij een iets lagere temperatuur van 14-16°C. Studies toonden aan dat eieren die bij 14-15°C worden gelegd, een succespercentage hebben van ongeveer 62% wat betreft het uitkomen, terwijl het percentage bij 15-16°C nog steeds redelijk hoog is.
- Gedrag en Plaats van Eierafzetting: Vrouwtjes leggen eieren meestal op de onderkant van stenen, maar het ontbreken van voldoende geschikte oppervlakken kan ertoe leiden dat eieren elders terechtkomen, zoals op het aquariumglas, planten, of zelfs de filter. Het is belangrijk om voldoende gladde en stevige oppervlakken te bieden, zoals grote vlakke stenen of speciale keramische platen met een ruwe onderkant, om eieren aan te hechten. Het regelmatig controleren en verplaatsen van eieren naar een veilige plek helpt voorkomen dat de volwassen salamanders ze per ongeluk beschadigen of opeten.
Voeding en Voedingsbeheer
- Voeding voor Vruchtbaarheid en Gezondheid: Het dieet van Neurergus strauchii moet rijk en gevarieerd zijn, met een speciale nadruk op voedingsmiddelen die bijdragen aan de eierproductie. Voor vrouwelijke salamanders die op het land worden gehouden, kunnen calorierijke insecten zoals wasmotlarven bijdragen aan een verhoogde eierproductie. Andere voedingsmiddelen die goed geschikt zijn, zijn onder andere regenwormen, kleine krekels, vliegenlarven, en zwarte wormen.
- Aanvullende Vitaminen en Mineralen: Calciumrijke supplementen zijn essentieel, vooral voor jonge salamanders die in terrestrische omgevingen worden gehouden. Calciumcarbonaatpoeder kan op insecten worden aangebracht of het voer kan worden “gut-loaded” door de insecten van tevoren met calciumrijk voedsel te voeden. Supplementen kunnen helpen om skeletproblemen, zoals metabolische botziekte (MBD), te voorkomen, vooral bij terrestrische juvenielen.
Overwintering en Temperatuurbeheer
- Winterrust en Jaarlijkse Temperatuurcyclus: Een koudere winterperiode is essentieel om de voortplanting te stimuleren. Neurergus strauchii leeft van nature in bergachtige gebieden, en ervaart in het wild ook koele tot koude temperaturen. Om dit na te bootsen in gevangenschap, kan een temperatuur tussen 0-5°C worden gehandhaafd van december tot eind februari. Veel houders gebruiken hiervoor een koelkast of een koude kelder. Tijdens deze periode blijven de salamanders actief, maar ze eten minder. Het is aan te raden om ze minimaal één keer per week licht te voeren om hun energieniveau op peil te houden.
- Overgang naar Voorjaar en Voortplanting: Wanneer de temperatuur in het voorjaar geleidelijk stijgt naar ongeveer 10-14°C, worden mannetjes actiever en ontwikkelen ze hun kenmerkende voortplantingskleuren. Zodra de temperatuur stijgt naar 15-18°C, kunnen vrouwtjes beginnen met eieren leggen. Het plotseling verhogen van de temperatuur, samen met een overgang naar een aquatische omgeving, werkt vaak als een krachtige trigger voor paringsgedrag. Het handhaven van stabiele en gecontroleerde temperatuurovergangen kan het voortplantingssucces aanzienlijk vergroten.
Gezondheidszorg en Preventieve Maatregelen
- Omgaan met Ziekterisico’s: Neurergus strauchii is gevoelig voor stress, vooral wanneer watertemperaturen hoger zijn dan 20°C. Houders wordt aangeraden om nieuwe dieren een quarantaineperiode van zes weken te geven, waarin ze getest kunnen worden op potentieel schadelijke pathogenen zoals ranavirussen en de schimmel Batrachochytrium dendrobatidis. Deze infecties zijn belangrijke veroorzakers van ziekten bij amfibieën en kunnen zowel acute als subklinische symptomen vertonen, zoals verlies van eetlust, huidproblemen, en zelfs sterfte. Om deze risico’s te minimaliseren, is het belangrijk om het aquarium goed schoon te houden, de dieren regelmatig te controleren, en hun temperatuur binnen een veilig bereik te houden.
- Metabolische Botziekte (MBD): MBD komt relatief vaak voor bij jonge salamanders en ontstaat door een tekort aan calcium en/of vitamine D. De symptomen zijn zichtbaar als misvormingen van het skelet, waaronder de rug en kaak, en abnormale bewegingen. MBD kan worden voorkomen door voer te verrijken met calcium en dit bijvoorbeeld op insecten aan te brengen. Deze aanpak is vooral nuttig voor terrestrisch gehouden juvenielen en volwassen salamanders die op het land leven. In een aquatische omgeving kunnen houders ook calciumrijk substraat of supplementen in het water toevoegen om calciumgebrek tegen te gaan.
Referenties
Jennifer Macke, (2006) Neurergus strauchii – Strauch’s Spotted Newt caresheet op Caudata Culture, vertaling naar Nederlands door Coen Deurloo, mbv. ChatGPT.
Sergé Bogaerts, Henry Janssen, Jennifer Macke, Gunter Schultschik, Kristina Ernst, François Maillet, Christoph Bork, Frank Pasmans, and Patrick Wisniewski. Conservation biology, husbandry, and captive breeding of the endemic Anatolia newt, Neurergus strauchii Steindachner.
Bogaerts, S, Pasmans, F, and Woeltjes, T (2006) Ecology and Conservation aspects of Neurergus strauchii. Vences, M, Kohleer, J, Ziegler, T, and Bohme, W, eds. Herpetolgia Bonnensis II. Proceedings of the 13th Congress of the Societas Europaea Herpetologica, pp. 15-18.
Bogaerts, S, Pasmans, F, Sparreboom, M, and Biricik, M. (2010) Observations on a breeding population of Neurergus strauchii barani Oz, 1994 (Caudata: Salamandridae) on Kubbe Mountain, Turkey. Salamandra 46(1): 55-58.
Available from: https://biblio.ugent.be/publication/1234212.
French Urodela Group, particularly François Maillet. Personal communication.
Neurergus Working Group: Christoph Bork, Tina Ernst, François Maillet, Günter Shultschik, Henk Wallays, and particularly Sergé Bogaerts. Personal communication.
Pasmans, F, Bogaerts, S, Woeltjes, T, and Carranza, S. (2006) Biogeography of Neurergus strauchii barani and N. s. strauchii assessed by morphological and molecular data. Amphibia-Reptilia, 27: 281-288.
Rastegar-Pouyani, Nasrullah (2003). FrogLog 56: Ecology and Conservation of the Genus Neurergus in the Zagros Mountains, Western Iran. Declining Amphibian Populations Task Force. http://www.amphibians.org/wp-content/uploads/2012/05/Froglog56.pdf
Schultschick, G. Neurergus crocatus species information and registry.
Original in German at:
http://www.ag-urodela.de/molchregister_neurergus_crocatus/neurergus%20crocatus.htm
Translation in English at:
https://www.caudata.org/cc/species/Neurergus/N_crocatus.shtml
Sparreboom, M, Steinfartz, S, and Schulschik, G. (2000) Courtship behavior of Neurergus. Amphibia-Reptilia 21: 1-11.
Steinfartz, S, Hwang, UW, Tautz, D, Oz, M, and Veith, M. (2002) Molecular phylogeny of the salamandrid genus Neurergus: evidence for an intrageneric switch of reproductive biology. Amphibia-Reptilia 23: 419-431.
Andere bronnen
Schultschick, G. (2010). Neurergus strauchii strauchii (STEINDACHNER, 1887) – Strauchs-Bachsalamander – Strauch’s Brook Salamander (caresheet in German).
http://www.salamanderland.at/Artenliste/N.str.strauchii/NEURERGUS_STR_STRAUCHII.htm.
Van begin mei tot eind augustus worden er regelmatig eieren afgezet zo’n 200 per vrouwtje. De eieren worden slechts sporadisch in het water afgezet. De meeste worden afgezet op vochtig land of in de kieren van stukken kurkschors of rond de basis van een plant zoals klimop.
Deze salamander wordt gevonden in bergstreken in Noord Turkije en de Kaukasus. Ommatotriton vittatus ophryticus bewoond voornamelijk bossen (voornamelijk Fagus orientalis). De gemiddelde jaarlijkse temperatuur in het gebied ligt tussen de 11 en 14 ° C. Deze salamander is weinig selectief als het aankomt op voortplantingswater. Zij zijn reeds in verschillende soorten wateren gezien, zowel in stilstaande poelen als in stromende beekjes.